...เหมือนเดิม...

หลังจากหายหน้าไปนานมากๆถึงมากที่สุด จนข้ามปี แล้วก็กลับมาเขียนอีกครั้ง ไม่รู้จะไประบายที่ไหน อิอิ เลยกลับมาที่นี้ และแล้วเวลาก็เดินผ่านไปแต่นาฬิกายังอยู่ที่เดิม มีอะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนไป มีเรื่องร้ายๆ ทุกข์ใจเข้ามาในชีวิต แต่วันหนึ่งก็ผ่านมาจนได้ มีเรื่องดีๆ ความรู้สึกดีๆ เข้ามา แต่ความสุขก็มักจะอยู่กับเราไม่นาน ความทุกข์ก็อยูกับเราไม่นานเหมือนกัน ช่วงเวลาหนึ่งที่รู้สึกแย่ในตอนนั้นมีบางอย่างดีๆเข้ามาในเวลานั้น อยากให้ช่วงเวลาแบบนี้อยู่ตลอดไป
ระยะห่างที่เคยอยู่ในระดับหนึ่ง วันหนึ่งระยะนั้นมันใกล้เข้ามา ใกล้มากขึ้นจนเปลี่ยนสถานะ แต่แล้วไม่นานความไม่เข้าใจ ความกลัว หรือการที่เราคิดว่ารู้จักคนๆหนึ่งในระดับหนึ่ง แต่เหมือนกับว่าเราแทบจะไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับตัวเขามากนัก ทั้งที่ก็สนิทกันมาก่อนเหมือนรู้จักคนๆนี้มานาน แต่ระยะเวลาที่รู้จักกันฉันถือว่ามันนาน ก็พบความจริงว่ามีอีกหลายอย่างที่ฉันไม่รู้จักเขา เพราะฉันไม่เคยถามจริงจังหลายๆเรื่อง เมื่อเวลาของความสุขหมดลง จึงได้รับรู้ว่าเพราะฉันเองที่ไม่สามารถรักษามันไว้ได้ ฉันเองที่เป็นคนทำลายความรู้สึกดีๆที่มีให้กัน...
ระยะห่างที่ใกล้กันก็ต้องถอยกับไปรักษาระยะห่างที่ตอนเริ่มต้น... แต่เหมือนเดิม ที่ไม่เหมือนเดิม เราไม่อาจจะย้อนเวลากลับไปทำอะไรให้มันเหมือนเดิมได้ บางสิ่งเมื่อเปลี่ยนไปจะให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิมมันคงไม่ได้ แต่ตอนนี้รู้สึกระยะห่างนั้นมันจะไกลขึ้น และฉันไม่รู้ว่าจะเสียมันไปเลยหรือเปล่า เพราะความกลัว จึงทำให้ระยะห่างเริ่มไกลออกไป
...หวังว่าสักวันคงเหมือนเดิมเหมือนที่เคย แบบที่เขาเคยบอกไว้ คนที่สนุกสนานร่าเริง คนที่ชอบมาแกล้งกัน หยอกล้อ มีเรื่องราวทุกข์ใจแบ่งปัน จะกลับมาเป็นคนเดิมที่เคยรู้จัก พี่ เพื่อน ที่ดีที่สุด...