12.10.50

สบายดี


วันหนึ่งหลังเลิกงานวันศุกร์ หลังจากทำงานมาทั้งอาทิตย์และทั้งวันแล้ว หิวจังเลย ในขนาดที่ทุกคนท้องเริ่มหิว เอ๋..ไปกินข้าวร้านไหนกันดี แต่แล้วก็ผ่านมาเจอร้าน สบายดี งั้นลองไปกินดูแล้วกัน เป็นร้านในเส้นเลีบยทางด่วนรามอินทรา... บรรยากาศโดยรวมก็น่านั่งดีเป็นร้านนั่งกินข้าว สังสรรค์กันสบายๆ อาหารก็มี หมูย่างเนย อืมอร่อยเลยล่ะ ยำตะไคร้ ยำแหนม แกงป่าหมู รวมมิตรพริกไทยดำ อร่อยทุกอย่างเลย... สรุปร้านนี้ผ่าน(ใช้ได้) กินกันไปอิ่มกันทุกคน ขากลับรถซีวิค 3 ประตูหนักขึ้นเยอะ...

29.9.50

ความทรงจำ มิตรภาพ ความรัก...(ภูกระดึง จบ)

เช้าตื่นมาจัดการอาบน้ำเก็บของ หาลูกหาบ กินข้าว เขียนโปสการ์ด ซื้อของที่ระลึก แล้วก็เดินลงภู ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะขึ้นกันไปได้ ขาลงรู้สึกว่าทางมันชันมากเหมือนต้องเบรกอยู่ตลอดเวลาจะปวดขาก็คราวนี้เหละ พวกเรา 3 คนเดินลงมาเรื่อยๆ แต่แล้วเราก็ได้ยินเสียงที่คุ้นๆ อ่ะเจอกลุ่มนั้นอีกแล้วกะว่าจะไปเจอกันแล้วน่ะ ตอนเดินลงก็คิดอยู่นะว่าถ้าเจอกันอีกคงพรมลิขิตแล้วล่ะ ไหนๆก็เจอได้พูดคุยกันอีกและก็ยังไม่มีรถกลับงั้นกลับพร้อมกันไหม ได้เพื่อนใหม่กลับมากับความประทับและสวรรค์ที่ธรรมชาติสร้างขึ้น ...บางคนอาจจะได้คนรู้ใจกลับมาด้วย.... สวยจริงๆภูกระดึง อยากกลับไปอีกครั้ง ปัจจุบันตอนนี้พวกเราก็ยังได้ข่าวคราวกันอยู่บ้าน ถึงจะไม่ช่ายเพื่อนสนิทแต่ ความคิดถึงกันยังคงมีอยู่....ความทรงจำที่ไม่เคยเลือนลางและจางหาย...ภาพทุกภาพยังคงคมชัดอยู่ในใจ...สักวันคงได้พบกัน...

การเดินทางที่ยาวนานกับความมืด ภูกระดึง




หลังจากหายหน้าไปหลายวันก็กลับมาเหลาต่อ ขอแนะนำเพื่อนที่ไปด้วยอีก 2 คนคือ ชุและหนู ส่วนเพื่อนใหม่มี อาร์ม เอก หมู ไก่ ป๊อป นก เบียร์ โอ ถึงตอนที่ไปผาหล่มสัก หลังจากถ่ายรูปพระอาทิตย์ตกแต่ฟ้าไม่เป็นใจฟ้าปิดเลยไม่ได้รูปสวยๆมาและไม่ได้แสงสุดท้ายกลับมา ฟ้ามืดไม่มีแสงไฟฟ้าส่องกลับ หนึ่งในเพื่อนกลุ่มนั้นได้เตรียมโคมไฟทำเองไว้แล้ว โดยเอาขวดพลาสติกน้ำอัดลมมาเจาะเพื่อใส่เทียนไว้ สามอัน รวมกันทั้งหมด 11 คนออกเดินทางกลับเต้นท์ที่พัก ข้างทางมืดมากจนมองไม่เห็นอะไรมีเพียงแสงสว่างจากโคมไฟเท่านั้นเลยต้องเดินเกาะกลุ่มหน้าไว้หน่อยไม่ให้ห่างมากนัก บางครั้งก็เดินสะดุดรากไม้จนป๊อปเอาไฟฉายมาส่องทางให้ (เหมือนเจ้าหน้าที่ป่าไม้เลย) ระหว่างทางได้ยินเสียงหมาหอนกันด้วยจากในป่ามืดๆ เดินไปเทียนใกล้หมดต้องต่อเล่มใหม่ พอเงยหน้าขึ้นมาอีกทีมืดมากเหลือแค่ 3 คน (เรา ไก่ เบียร์) มองไม่เห็นข้างหน้าเลย ต้องรีบเดินตามเพื่อนๆไป เหนื่อยก็พักเหนื่อยตามจุดหยุดพัก การเดินทางช่างยาวนานและแสนไกลกับความมืด เห็นกองไฟก็สงสัยว่าไฟไหม้ป่าหรือเปล่า แต่พอมองดูดีๆอีกที่ก็มีคน พวกเราเดินกันในเส้นทางข้างใน จะมีทางเลาะหน้าผาด้วยแต่คงเสี่ยงเกินไป ระหว่างผาหมากดูดถึงที่พักเจอต้นสนสูงกลางทางเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าดาวเต็มท้องฟ้าสวยอยากจะถ่ายรูปเก็บไว้ แต่ไม่มีสายลั่นชัตเตอร์ และเพื่อนก็อยากจะถึงที่พักไวๆ ขาเราก็แทบไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ถึงที่พักเพื่อนเหนื่อจนร้องไห้และหลับไป เราก็เลยหาข้าวกินกับเพื่อนอีกคนแต่ไม่อาบน้ำมันเย็นเหมือนน้ำแช่ในตู้เย็นเลยเช้าค่อยอาบที่เดียว เพื่อนใหม่ก็ยังมีน้ำใจ้ป็นห่วงเอายามาให้กลัวปวดขากัน ฮืม..ก็นิสัยใช้ได้นะ...ยังเหลือตอนกลับอีก เบื่อกันหรือยังเนียเล่าเรื่องยืดยาวขนาดนี้แต่เดี๋ยวคราวหน้ามีบทสรุป จบของการเดินทางครั้งนี้......

ภูกระดึง....




ตอนนี้อยากไปภูกระดึงมากเลยแต่ยังหาเวลา กับคนไปด้วยไม่ได้ ที่สำคัญตัง...


น่าจะประมาณ 2 ปีที่แล้ว ช่วงที่มหาลัยรับปริญญากัน เพื่อนชวนไปกับกลุ่มเพื่อนแต่เราไม่รู้จัก แต่ที่สนิทมีไม่กี่คน เลยตัดสินใจไปเพื่อนสนิทอีกส่วนหนึ่งฝึกงานเลยไปไม่ได้...โอกาสหน้าค่อยไป... ไม่คิดว่าที่นั่นจะหนาวเอามากๆๆยิ่งตอนเช้ามืดด้วยแล้ว ไปถึงที่นั่นประมาณตี 3 ได้ แต่ระหว่างเดินเดินดันตกบันไดรถทัวร์กางเกงที่หัวเข่าขาดแผลคล้ายรูปหัวใจ ยิ่งหนาวยิ่งแสบแผล... เมื่อต่อรถไปถึงอุทนยาน ก็ต้องเดินขึ้นเขา มีจุดพักเป็นซำต่างๆ เจอซำแรกก็แฮกสมชื่อเลย กว่าจะขึ้นไปถึง เหนื่อสุดๆ ที่แรกก้คิดว่าจะไม่อีกแล้ว แต่พอได้เห็นแสงพระอาทิตย์ตกในวันแรกมันสวยมาแต่ไม่ได้ไปดูตกผาเพราะเพื่อนไปไม่ไหวหลับไปแล้ว วันรุ่งขึ้นออกตะเวนตั้งแต่พระอาทิตย์ขึ้นไปดูตรงผาไม่ทั้น เลยตั้งกล้องถ่ายรูปบนโขดหินระหว่างทาง ได้รูปมานี้

เหละ กลับมาที่พักเพื่อเตรียมสเบียงออกตะเวนรอบภูเริ่มจากน้ำตกที่เราสามารถเดินผ่านไปโดนไม่ป็นการอ้อมมากได้ ที่อ่านเจอเขาบอกว่ามีน้ำไหลตลอดทั้งปี แต่ที่เจอมันนิดเดียวเองเลยตั้งใจว่าจะมาหน้าที่มีน้ำ น้ำตกแรกที่ไปเจอผู้ชายกลุ่มหนึ่งมาขอให้ช่วยถ่ายรูปให้ และก็จำได้ว่าเป็นกลุ่มเดียวกับที่เจอตอนต่อรถ แล้วพวกเรา 3คนหญิงล้วนก็ไปกันต่อ แต่ก็มันจะเจอกลุ่มนั้นเสมอจนในที่สุดตัดสินใจว่าจะไปดูพระอาทิตย์ตกดินที่ผาหล่มสัก แต่ขากลับมันจะมืดมาก หญิง3คนอันตราย เลยถามกลุ่มนั้นว่าจะไปไหม พวกเขาตัดสินใจไปพวกเราเลยไปด้วยและได้รู้จักเป็นเพื่อนร่วมเดินทางกัน ดูพระอาทิตย์ตกดินด้วยกัน ถ่ายรูปด้วยกันแล้วยังไงต่อหรอ....เก็บไว้ก่อนอ่านต่อตอนต่อไปแล้วกันจะเอามาลงอีก......

31.7.50

ภูเก็ต







สงกรานต์ปีที่แล้วลงไปภูเก็ตมา เลยเอารูปที่ถ่ายมาลงให้ดูกันหลังจากจะเอามาลงตั้งนานแล้ว
ที่นั่นอากาศเอาแน่อะไรไม่ได้เลย บางที่ตอนเช้าแดดออกร้อน บ่ายๆฝนตกลงมาซะอย่างนั่น ได้ดู
ภูเก็ตแฟนตาซีด้วย สวยมากเลย สนุก อลังการด้วย ไปดูพระอาทิตย์ตกน้ำที่แหลมพรมเทพลงไปถึงข้างล่างตรงแหลมมาเลย โทรศัพท์มีคลื่นแต่โทรออกไม่ได้ สวยดีแสงสุดท้าย ได้อยู่ต่ออีก 2- 3 วัน หลังจากที่บ้านกลับมาก่อน ถ้าใครมีโอกาสก็ลงไปเที่ยวดู คราวหน้าจะเอารูปที่ไปภูกระดึงมาลง วิจาร์ณกันได้น่ะ สนใจก็เข้ามาคุยกัน เพราะทำ Postcard ด้วย

13.7.50

หายหน้าไปนาน

ไม่ได้มาอัพตั้งนาน หลังจากเข้ามาหัดทำแล้วก็ไม่ว่างเข้ามาเขียนอีกเลย
วันนี้ก็ยังไม่เลิกงานเลย แต่แว๊บมาเขียน แต่ไปทำงานต่อ ไม่เข้ามานานจนลืมว่าตั้งไว้ว่ายังไง เกือบเข้ามาแก้ไขไม่ได้แล้วสิ
วันนี้ทำงานสำเร็จแล้วแต่ Flash ยังไม่ไปถึงไหนเลย แถมยังมีหนังสืออีกตั้ง 3 เล่มอ่ะที่ต้องศึกษาและหัดใช้ ภายในเวลา 1 เดือน Boss ไป shop มาให้ เฮ้ออออ
แล้วจะค่อยๆปรับปรุงค่อยเล่นหัดไป แนะนำติชมงานได้น่ะวันหลังจะเอารูปที่ถ่ายมาลง...

ลองของ...

วันนี้ลองวันนี้ลองทำวันแรกเลย
วันนี้ลองทำFlash ก็ใช้ได้แต่ว่าตัวอัการมันอ่านยากไปหน่อย
ก็ที่แรกตั้งใจจะให้มันอยู่นิ่งๆ แต่ไปๆมาๆเปลี่ยนไปทำให้มันขยับเดี๋ยวพรุ่งนี้แก้ใหม่