ภูกระดึง....

ตอนนี้อยากไปภูกระดึงมากเลยแต่ยังหาเวลา กับคนไปด้วยไม่ได้ ที่สำคัญตัง...

น่าจะประมาณ 2 ปีที่แล้ว ช่วงที่มหาลัยรับปริญญากัน เพื่อนชวนไปกับกลุ่มเพื่อนแต่เราไม่รู้จัก แต่ที่สนิทมีไม่กี่คน เลยตัดสินใจไปเพื่อนสนิทอีกส่วนหนึ่งฝึกงานเลยไปไม่ได้...โอกาสหน้าค่อยไป... ไม่คิดว่าที่นั่นจะหนาวเอามากๆๆยิ่งตอนเช้ามืดด้วยแล้ว ไปถึงที่นั่นประมาณตี 3 ได้ แต่ระหว่างเดินเดินดันตกบันไดรถทัวร์กางเกงที่หัวเข่าขาดแผลคล้ายรูปหัวใจ ยิ่งหนาวยิ่งแสบแผล... เมื่อต่อรถไปถึงอุทนยาน ก็ต้องเดินขึ้นเขา มีจุดพักเป็นซำต่างๆ เจอซำแรกก็แฮกสมชื่อเลย กว่าจะขึ้นไปถึง เหนื่อสุดๆ ที่แรกก้คิดว่าจะไม่อีกแล้ว แต่พอได้เห็นแสงพระอาทิตย์ตกในวันแรกมันสวยมาแต่ไม่ได้ไปดูตกผาเพราะเพื่อนไปไม่ไหวหลับไปแล้ว วันรุ่งขึ้นออกตะเวนตั้งแต่พระอาทิตย์ขึ้นไปดูตรงผาไม่ทั้น เลยตั้งกล้องถ่ายรูปบนโขดหินระหว่างทาง ได้รูปมานี้

เหละ กลับมาที่พักเพื่อเตรียมสเบียงออกตะเวนรอบภูเริ่มจากน้ำตกที่เราสามารถเดินผ่านไปโดนไม่ป็นการอ้อมมากได้ ที่อ่านเจอเขาบอกว่ามีน้ำไหลตลอดทั้งปี แต่ที่เจอมันนิดเดียวเองเลยตั้งใจว่าจะมาหน้าที่มีน้ำ น้ำตกแรกที่ไปเจอผู้ชายกลุ่มหนึ่งมาขอให้ช่วยถ่ายรูปให้ และก็จำได้ว่าเป็นกลุ่มเดียวกับที่เจอตอนต่อรถ แล้วพวกเรา 3คนหญิงล้วนก็ไปกันต่อ แต่ก็มันจะเจอกลุ่มนั้นเสมอจนในที่สุดตัดสินใจว่าจะไปดูพระอาทิตย์ตกดินที่ผาหล่มสัก แต่ขากลับมันจะมืดมาก หญิง3คนอันตราย เลยถามกลุ่มนั้นว่าจะไปไหม พวกเขาตัดสินใจไปพวกเราเลยไปด้วยและได้รู้จักเป็นเพื่อนร่วมเดินทางกัน ดูพระอาทิตย์ตกดินด้วยกัน ถ่ายรูปด้วยกันแล้วยังไงต่อหรอ....เก็บไว้ก่อนอ่านต่อตอนต่อไปแล้วกันจะเอามาลงอีก......