ความทรงจำ มิตรภาพ ความรัก...(ภูกระดึง จบ)

เช้าตื่นมาจัดการอาบน้ำเก็บของ หาลูกหาบ กินข้าว เขียนโปสการ์ด ซื้อของที่ระลึก แล้วก็เดินลงภู ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะขึ้นกันไปได้ ขาลงรู้สึกว่าทางมันชันมากเหมือนต้องเบรกอยู่ตลอดเวลาจะปวดขาก็คราวนี้เหละ พวกเรา 3 คนเดินลงมาเรื่อยๆ แต่แล้วเราก็ได้ยินเสียงที่คุ้นๆ อ่ะเจอกลุ่มนั้นอีกแล้วกะว่าจะไปเจอกันแล้วน่ะ ตอนเดินลงก็คิดอยู่นะว่าถ้าเจอกันอีกคงพรมลิขิตแล้วล่ะ ไหนๆก็เจอได้พูดคุยกันอีกและก็ยังไม่มีรถกลับงั้นกลับพร้อมกันไหม ได้เพื่อนใหม่กลับมากับความประทับและสวรรค์ที่ธรรมชาติสร้างขึ้น ...บางคนอาจจะได้คนรู้ใจกลับมาด้วย.... สวยจริงๆภูกระดึง อยากกลับไปอีกครั้ง ปัจจุบันตอนนี้พวกเราก็ยังได้ข่าวคราวกันอยู่บ้าน ถึงจะไม่ช่ายเพื่อนสนิทแต่ ความคิดถึงกันยังคงมีอยู่....ความทรงจำที่ไม่เคยเลือนลางและจางหาย...ภาพทุกภาพยังคงคมชัดอยู่ในใจ...สักวันคงได้พบกัน...